مقایسه خصوصیات کمی و کیفی میوه ژنوتیپ‏های بومی انبه (Mangifera indica L.) در برخی از مناطق استان سیستان و بلوچستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار پژوهشی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، بخش تحقیقات زراعی و باغی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران.

2 استاد گروه علوم باغبانی و فضای سبز، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.

3 استادیار پژوهشی پژوهشکده خرما و میوه‌های گرمسیری، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران.

4 دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

10.30466/rip.2021.121094

چکیده

این پژوهش به‌منظور ارزیابی ویژگی‏های کمی و کیفی میوه‏های 32 ژنوتیپ از دانهال‏های انبه شهرستان‏های چابهار و کنارک واقع در استان سیستان و بلوچستان در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی اجرا گردید. از هر درخت گزینش شده، 15میوه انبه یکنواخت در مرحله بلوغ کامل (بر اساس رنگ پوست) برداشت و صفات طول میوه، عرض میوه، وزن میوه، pH آب میوه، قند کل میوه، مواد جامد محلول و اسید کل میوه اندازه­گیری شد. همچنین ویژگی­های برگ درختان شامل طول برگ، عرض برگ و طول دمبرگ تعیین گردید. از نظر میزان مواد جامد محلول، اسید و قند کل میوه گوناگونی زیادی در بین ژنوتیپ­های مورد بررسی وجود داشت. بر اساس نتایج، صفت‏های وزن میوه، وزن هسته، درصد قند کل و اسید کل میوه دارای بالاترین میزان گوناگونی بودند. نتایج تجزیه واریانس داده­ها نشان داد که ژنوتیپ‏های چابهار و کنارک در صفت‏های کمی و کیفی مورد ارزیابی در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی‏داری داشتند. بر اساس نتایج همبستگی، بین صفت وزن میوه با صفت‏های طول و عرض میوه در بین ژنوتیپ‏های منطقه کنارک همبستگی مثبت و معنی‏داری وجود داشت؛ در حالی‏که در ژنوتیپ‏های مورد بررسی در منطقه چابهار بین این صفت‏ها همبستگی مشاهده نشد. بر اساس تجزیه خوشه‏ای، ژنوتیپ‏های مورد بررسی در چهار گروه طبقه‏بندی شدند. بر اساس توصیف­نامه انبه، در بین ژنوتیپ‏های بررسی شده در منطقه چابهار، ژنوتیپ‏های 11 و 6 و در منطقه کنارک ژنوتیپ شماره 14 به‌عنوان ژنوتیپ‏های برتر معرفی شدند. این ژنوتیپ‏ها را می‏توان در برنامه‏های به‏نژادی انبه مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه‌ها