مقایسه ویژگی‏های کمی و کیفی میوه ژنوتیپ‏های بومی انبه (Mangifera indica L.) در برخی از مناطق استان سیستان و بلوچستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار پژوهشی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، بخش تحقیقات زراعی و باغی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران.

2 استاد گروه علوم باغبانی و فضای سبز، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران.

3 ساستادیار پژوهش پژوهشکده خرما و میوه‌های گرمسیری، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی اهواز، ایران.

4 دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

10.30466/rip.2022.53134.1141

چکیده

این پژوهش به‌منظور ارزیابی ویژگی‏های کمی و کیفی میوه ‏های 32 ژنوتیپ از دانهال‏ های انبه شهرستان ‏های چابهار و کنارک واقع در استان سیستان و بلوچستان در قالب طرح بلوک­ های کامل تصادفی اجرا گردید. از هر درخت گزینش شده، 15میوه انبه یکنواخت در مرحله بلوغ کامل (بر اساس رنگ پوست) برداشت و صفت‏ های طول، عرض و وزن میوه، pH آب­میوه، قند کل میوه، مواد جامد محلول و اسیدیته کل میوه اندازه­ گیری شد. همچنین ویژگی­ های برگ درختان شامل طول و عرض برگ و طول دمبرگ تعیین گردید. از نظر میزان مواد جامد محلول، اسیدیته کل و قند کل میوه گوناگونی زیادی در بین ژنوتیپ­های مورد بررسی وجود داشت. بر اساس نتایج، صفت‏ های وزن میوه، وزن هسته، درصد قند کل و اسیدیته کل میوه دارای بالاترین میزان گوناگونی بودند. نتایج تجزیه واریانس داده­ ها نشان داد که ژنوتیپ‏ های چابهار و کنارک در صفت‏ های کمی و کیفی در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی ‏داری داشتند. بر اساس نتایج تجزیه همبستگی، بین صفت وزن میوه با صفت‏ های طول و عرض میوه در بین ژنوتیپ‏ های منطقه کنارک همبستگی مثبت و معنی‏ داری وجود داشت، در حالی‏که در ژنوتیپ‏ های مورد بررسی در منطقه چابهار بین این صفت ‏ها همبستگی مشاهده نشد. ژنوتیپ‏ های مورد بررسی بر اساس تجزیه خوشه‏ ای در چهار گروه طبقه ‏بندی شدند. بر اساس توصیف ­نامه انبه، در بین ژنوتیپ‏ های بررسی شده در منطقه چابهار، ژنوتیپ ‏های 11 و 6 و در منطقه کنارک ژنوتیپ شماره 14 به‌عنوان ژنوتیپ‏ های برتر معرفی شدند. این ژنوتیپ‏ ها را می‏توان در برنامه ‏های به‏نژادی انبه مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه‌ها